Pojęcie agresji

Przemiana w zwierzęcą formę jest bolesna, nieprzyjemna i w niemalże każdym wzbudza wściekłość wywołaną między innymi mnogością nieprzyjemnych doznań. Agresja jednak, jaką emanuje wręcz wilczy po przybraniu postaci bestii, zdaje się mieć źródło w głęboko zakorzenionych instynktach, jakich działanie jest u tej rasy szczególnie zintensyfikowane.

Homo lupus może być na co dzień uosobieniem spokoju, ogłady oraz wstrzemięźliwości emocjonalnej, jednakże moment, w którym władzę nad nim obejmuje wilk, jest także chwilą, w jakiej większość osób nie jest w stanie przezwyciężyć impulsów dochodzących z podświadomości, a nie sposób powiedzieć, aby zawsze działało to na ich korzyść. Chociaż w sytuacji podbramkowej, gdy nieśmiertelny jest zagrożony i nagły wzrost siły oraz innych parametrów jest mile widziany, to utrata panowania nad własnym postępowaniem w najmniej spodziewanym momencie grozi co najmniej dekonspiracją. W takim stanie wilkołak nie panuje do końca nad tym co robi, bowiem ludzka część jego umysłu na krótki okres czasu zostaje oderwana i odseparowana, a więc niemożliwe staje się przeciwdziałanie pochopnym decyzjom, czy posunięciom. Niczym pies spuszczony z łańcucha, taki osobnik stanowi zagrożenie praktycznie dla każdego w okolicy, w tym dla siebie samego, a jedynym rozwiązaniem pozostaje albo unieszkodliwienie oszalałej bestii lub zmuszenie jej do uspokojenia się.
Wilkołak może sam po jakimś czasie odzyskać absolutną kontrolę nad własnym ciałem, ale należy pamiętać, iż wszystko zależy od poziomu mocy oraz doświadczenia delikwenta.

Co ciekawe, wybuch agresji niekoniecznie musi zawsze być bezpośrednio związany z przemianą, bo chociaż następuje on właśnie najczęściej w jej trakcie, czy też bezpośrednio po niej, to czasami może do niego dojść niezależnie od postaci, w jakiej aktualnie znajduje się nieśmiertelny.
Ważne jest jednak, iż zapobiec można mu jedynie w pierwszych sekundach, bowiem kiedy morderczy szał rozwinie się w pełni, zadanie to staje się niesamowicie trudne, szczególnie bez pomocy z zewnątrz. Warto również zauważyć, że taki wilkołak nie postępuje rozsądnie, a jego działania częściej dyktowane są odruchami, aniżeli świadomym działaniem.

Jednostkami szczególnie podatnymi na niekontrolowany wybuch wściekłości są osoby, jakie już za czasów śmiertelnego bytowania wykazywały się niezbyt sympatycznym charakterem, ewentualnie miały skłonności do złoszczenia się oraz przejawów brutalnego nastawienia do wszechrzeczy.

Chociaż są to wydarzenia losowe, a zdecydowana większość normalnych przemian kończy się pomyślnie, ryzyko chwilowego szaleństwa przesączonego dokumentnie czystą agresją istnieje zawsze.
Szczególnie zaś u osobników młodych, nieobytych do końca z zagadnieniem likantropii oraz niedoświadczonych.