Posterunek policji

Budynek postawiony z czerwonej cegły przywodzi na myśl zabytek i nim też jest w rzeczywistości. Wysoka konstrukcja wybudowana na placu masywnego prostokąta od frontu posiada tylko jedno powszechnie dostępne wejście, składające się z dwuskrzydłowych, ciężkich drzwi, do którego prowadzą kilkustopniowe kamienne schody.
Brama znajdująca się po drugiej stronie konstrukcji prowadzi do wewnętrznego dziedzińca, gdzie swobodny wstęp mają tylko funkcjonariusze policji. Jest na nim parking zarówno dla pojazdów cywilnych, z których w trakcie służby korzystają policjanci, jak i radiowozów wyspecjalizowanych w pełnieniu określonych funkcji.
Główne wejście prowadzi wprost do dyżurki, oddzielonej od pozostałej części komendy, w której interesant skontaktować się może z funkcjonariuszem wyznaczonym do tego zadania. Bez zgody nie sposób przejść dalej, albowiem przeszklone drzwi wyposażone są w skuteczny zamek, który zwolnić można jedynie za pomocą przycisku znajdującego się pod pieczą dyżurującego lub wpisując poprawny kod. Całość znajduje się pod stałym nadzorem kamer umieszczonych tak, aby nie pozostał najdrobniejszy nawet obszar, w którym ukryć można się przed ich wzrokiem.
Dodatkowo tuż obok wejścia znajduje się mały nieoświetlony pokój pozbawiony jakiegokolwiek wyposażenia, do którego wprowadzani są szczególnie agresywni zatrzymani, potrzebujący czasu by odzyskać nad sobą panowanie.
W dalszej części trzypiętrowej komendy znajdują się natomiast poszczególne biura, pokoje przesłuchań, toalety, zaplecze gospodarcze oraz magazyn. Pomimo zewnętrznego wyglądu wskazującego na wiekowość budynku wnętrze znajduje się w zaskakująco dobrym stanie za sprawą niedawnego remontu.
Opuściwszy chwilowo główny budynek, wychodząc na wewnętrzny dziedziniec i przechodząc przez niego, by dojść do zdecydowanie mniejszego natrafić można na izbę zatrzymań.