Audrey

Imię: Audrey

Nazwisko: Eolande

Wiek: * z wyglądu przypomina około 22letnią kobietę. W rzeczywistości za rok dobije do sześćdziesiątki.

Rasa: Wampir

Specjalizacja: Kriokineza

Nigdy nie potrafiła dobrze ukrywać swojej osoby, a przedmioty nie lgną do niej na zawołanie. Do tego nie ma ognistego temperamentu, by Pirokineza miała jakiś sens. Za to w Kriokinezie odnalazła się idealnie. Nigdy nie była zbyt wybuchowa i popędliwa, więc powolne wykańczanie ofiary pasuje do niej jak ulał. Zresztą jest w tym nad wyraz dobra, istna królowa lodu.

Umiejętność własna: **ionsú fuinnimh (z irlandzkiego pochłanianie energii) wampir energetyczny
Jest to raczej umiejętność ofensywna choć o dwojakim znaczeniu. Audrey bowiem jest również wampirem energetycznym. Potrafi pochłaniać życiową energię z istot żywych i przetwarza ją w swoim ciele na własne potrzeby. Dzięki temu bardziej panuje nad swoją rządzą krwi. W końcu zabiera komuś jego siły witalne. Moc ta działa najlepiej podczas kontaktu cielesnego, na przykład dotyku. Jednak nie jest to warunek wymagany. Normanie bowiem zasięg to 10m . Umiejętność ta ma jeszcze jeden plus. Otóż pozwala jej szybko się zregenerować i nabrać sił niezbędnych do długiego stosowania kriokinezy.

Wygląd: "Jak porcelanowa lalka, tak samo piękna, krucha a jednocześnie jakby martwa." To pierwsza rzecz jaka może przyjść komuś na myśl. I nie ma co się dziwić, wampirzyca bardzo ją przypomina. Jej lico jest niezwykle blade, nieskazitelne, a do tego chłodne w dotyku. Rzadko kiedy gości na nim rumiany odcień. Jej usta są zaś duże, pełne, kuszące swą słodkością. Oczywiście nie każdy zdoła się o tym przekonać. Jednak to nie idealnie zarysowane wargi są jej atutem. To oczy. Okrągłe, z otoczką długich rzęs i z głębią, w której można by się utopić. Są ciemne w odcieniu ciepłej czekolady. No i oczywiście posiadają to czerwoną otoczkę tak charakterystyczną dla niej i jej pobratymców.
Nie jest wysoka, choć do niskich też jej daleko. Mierzy bowiem 167cm. Jest szczupła, drobne i sprawia wrażenie delikatnej. Nie dajcie się jednak zwieść niepozornej posturze. Dziewczyna jest bowiem wysportowana i niezwykle zwinna, gibka jak na wampira przystało.

Charakter: Audrey jest wyjątkowo tajemniczą osobą. Nikt bowiem nie wie, co ona tak na prawdę myśli. Nigdy nic wiadomo, czy to co mówi jest szczere. Jednak jest na tyle dobrą aktorką, że niemal nie da się tego wykryć. Fascynujące jest tez to, jak potrafi bawić się rozmową. Żartuje, a jednocześnie rzuca kąśliwe, nieco ironiczne uwagi. Często też jest bezczelna, ale robi to w uroczy sposób. Tak, że nie sposób się na nią obrazić. Zajmuje swoim towarzystwem, a niczego nieświadomy rozmówca powoli opada z sił stając się łatwym kąskiem. Polowanie doskonałe.
Zwykle nikomu nie współczuje, jeżeli oferuje swoją pomoc, trzeba się liczyć z późniejszą spłatą długu. I to wcale nie małego. Jest interesowna. W ogóle ma w sobie wiele z arystokratki, jednak nie takiej, która ślepo podąża za etykietą. Oj nie, Owszem ma maniery, dobre wychowanie ale to nie jest najważniejsze. Femme fatale, choć też nie do końca. By ją dobrze poznać potrzeba czasu, choć i tak nie jest pewne czy to się uda.

Cechy charakterystyczne: nieduży tatuaż na karku przedstawiający japoński napis "Życie wieczne", Kruczoczarne włosy

Ekwipunek: Nieduży, zgrabny telefon; broń, portfel, nieduża kosmetyczka, perfumy

Broń: Broń jest niecodzienna i na dobrą sprawę bezużyteczna jeżeli Audy nie zbliży się do kogoś na małą odległość. Jest to bowiem Garota. Jej konkretna została wykonana z ostrej, metalowej żyłki. Może nią kimś poddusić, a przy odrobinie siły nawet podciąć gardło.

Historia postaci: Audrey wiodła spokojne życie na przedmieściach niedużego miasteczka portowego w południowej Szkocji. Ayr w hrabstwie Ayrshire było miejscowością wypoczynkową i przy okazji niewielkim portem rybackim. Nic więc dziwnego, że przewijało się tam mnóstwo różnych ludzi. Choć jakby spojrzeć na to przez pryzmat późniejszych wydarzeń, może nie byli to tacy zwykli ludzie?
Dziewczyna żyła w czasach, gdy kobiety ciągle nie były na równi z mężczyznami. a przynajmniej nie w tym miasteczku. Przez to nie mogła wyjechać nigdzie i podjąć nauki na jakieś prestiżowej uczelni. Podjęła jednak pracę jako służka w domu bogatszych mieszczan. Nie byli stąd. Sprowadzili się niedawno to też nikt, niczego o nich nie wiedział. Dziewczynie pracowało się dobrze, traktowali ją z szacunkiem i dbali o jej komfort. Po pewnym czasie zaczęła odnosić wrażenie, że z pokojówki zmieniła się bardziej w domownika. Do czasu.
Audrey mieszkała u nich, by być ciągle pod ręką. Tej nocy wyjątkowo dręczyły ją koszmary. By sobie jakoś pomóc postanowiła wcześniej niż zwykle zabrać się za przygotowywanie posiłku na rano. Idąc korytarzem usłyszała jakieś hałasy dobiegające z gabinetu pana domu. było to niespotykane, gdyż spokojny mężczyzna nigdy nie robił takiego rabanu, zwłaszcza o tak wczesnej porze. Podeszła więc do drzwi i uchyliła je lekko. Od razu z jej gardła wydobył się krzyk przerażenia. Gabinet był zdemolowany, a na środku pokoju stał nie kto inny jak właściciel posilający się krwią jakieś dziewczyny. Było to przerażające, gdyż ofiara spojrzała na nią z niemą prośbą o ratunek. Audrey była jednak na tyle sparaliżowana strachem nie nawet nie drgnęła. Mężczyzna uśmiechnął się pod nosem, nie przerywając swojego posiłku. Dalej była już tylko ciemność.
Gdy się ocknęła słońce już wzeszło. Leżała na kozetce w gabinecie pana. Wszystko wyglądało tak jak zwykle. Czy jej to się śniło? Chciała się podnieść jednak czyjaś dłoń ją powstrzymała. Był to oczywiście właściciel domu. Z jego ust wystawały kły, uśmiechał się do niej spokojnie, jakby cieszył się, że dziewczyna odkryła prawdę. Wyjaśnił jej jednak wszystko wtajemniczając w historię swojej rodziny. Audrey służyła w domu wampirów nie mając o tym pojęcia. Stanęła przed wyborem, albo się do nich przyłączy stając się taką jak oni, lub śmierć. Nie chciała zginąć w taki sposób. W ten sposób została jedna z nieumarłych.
Przez wiele lat pomagali jej w tym jak nie dawać się ponieść żądzy, jak ukrywać swój wampiryzm. Gdy odkryła swoje zdolności trenowali z nią, by opanowała je w jak najlepszym stopniu. Audy stała się pupilkiem domu, jednak nic co trwa zbyt długo nie może zostać na zawsze. Ludzie zaczęli węszyć. W końcu liczba zgonów wzrosła, a mieszkańcy domu ciągle wyglądali tak jak dawniej. Nie pozostało więc nic innego jak opuścić Ayr i poszukać nowego miejsca. Tu ich drogi się rozeszły. Dziewczyna wyniosła się do Feidhelm, oni zaś wyemigrowali za ocean. Od tej pory Audrey wiedzie życie już na własny rachunek.

Ranga: Laigse

Ionsú fuinnimh: Na dłuższą metę każdy wampir na forum jest krwiopijcą energetycznym. Krew jest dla nich jedynie nośnikiem, chociaż rozumiem ogólną ideę w tym przypadku. W żaden zresztą sposób ten fakt nie dyskwalifikuje umiejętności postaci, szczególnie jeśli w przeciwieństwie do pozostałych swoich pobratymców nieśmiertelna nie będzie musiała obligatoryjnie się do kogoś "przyssać", żeby czerpać niemalże te same korzyści co inni podczas pożywiania.
Zasięg umiejętności na chwilę obecną to pięć metrów, faktycznie łagodzi ona zwyczajową żądzę krwi, a przy jej pomocy możliwe jest odnowienie w pewnym stopniu zasobów energii. Ważne jest jednak, że w ten sposób dziewczyna może zregenerować tylko połowę swojej mocy, a i to zdarza się rzadko oraz jest naprawdę trudne.
Nie chcę, żeby wyglądało to jak ograniczanie na siłę, więc pozwolę sobie wyjaśnić, że wampirzyca pomijając etap radosnego wgryzania się w czyjąś tętnicę pomija również moment, w którym homo nocturnus przyswajają czyjąś energię na własny użytek. Skrótowo więc mówiąc - Audrey pochłania część niekompatybilną jeszcze z jej organizmem.
Osobiście nie ryzykowałbym więc przestawieniem się na dietę czysto energetyczną, erytrocyty mają swoje plusy...

Wiek: Sześćdziesiąt lat jest koniecznością dla tej postaci? Byłbym wdzięczny, gdybyśmy obniżyli ten wiek o dekadę.
Na historię nie powinno to wpłynąć w znacznym stopniu, jeśli w ogóle.

Akceptacja postaci.
Witamy serdecznie na forum. Baw się dobrze.